Jeżeli jest coś, co niepokoi Cię w rozwoju Twojego dziecka, zapraszamy na wizytę w Fizjo-Family!
W ramach pierwszego spotkania nasz terapeuta oceni czy dziecko rozwija się prawidłowo, czy ma odpowiednią postawę ciała oraz czy osiąga poszczególne umiejętności adekwatnie do wieku. Kolejno zostanie zaproponowany dalszy sposób i częstotliwość rehabilitacji oraz terapeuta chętnie odpowie na niepokojące pytania.
Terapię można rozpocząć już w 1 miesiącu życia. W tym okresie wiązania neuronów sprzyjają przetwarzaniu nowych impulsów, pomagając tworzyć prawidłowe relacje w mózgu i wyzwalanie dobrych wzorców ruchowych. Im szybciej rozpocznie się rehabilitację tym większe są szanse na wyeliminowanie nieprawidłowości. Nie zwlekaj więc z rozpoczęciem terapii.
Oto kilka najczęstszych zachowań, które mogą wskazywać na nieprawidłowe napięcie mięśniowe i nieprawidłowości neurorozwojowe w pierwszych miesiącach życia dziecka:
– niechęć do leżenia na brzuchu, “rozlany” brzuszek
– prężenie całego ciała i odginanie do tyłu głowy przy jednoczesnym prostowaniu nóg i napinaniu rąk w silnym zgięciu lub wyproście
– mocno zaciśnięte piąstki
– trudności w podpieraniu się na przedramionach w pozycji na brzuchu po 3 miesiącu
– leżenie i obracanie się tylko na jedną stronę
– utrzymujące się asymetryczne ułożenie ciała (np. w literkę C)
– większa swoboda ruchów jednej rączki czy jednej nóżki w stosunku do strony przeciwnej
– siad W (siad z pupą pomiędzy stopami)
– często dziecko porusza się w sposób asymetryczny. Np. przesiadają się na pośladkach ze zgiętą zawsze tą samą nogą, czworakowanie z ciągnięciem jednej nogi za sobą
– niechętne czworakowanie
– nadmierne reakcje lękowe podczas pielęgnacji dziecka, kąpieli, podczas zmiany pozycji
– nadmierna spokojność : słabe wodzenie wzrokiem, słabe reakcje na bodźce słuchowe, mała ruchliwość dziecka.
Cechy świadczące o nieprawidłowym napięciu w późniejszym okresie (0d 2 lat wzwyż)
– nadmierne uwypuklenie brzucha
– przeprosty w stawach kolanowych i łokciowych
– koślawość/szpotawość stóp, kolan,
– płaskostopie
– niesymetryczne ustawienie ciała np. przechylone bardziej w prawo podczas siedzenia, stania i innych czynności.
– siedzenie ze zwieszonym tułowiem/garbienie się
Terapia metodą Integracji Sensorycznej
Czym jest zaburzenie przetwarzania sensorycznego?
SPD (zaburzenie przetwarzania sensorycznego) to trudność w odbieraniu, organizowaniu i wykorzystywaniu przez mózg informacji sensorycznej, w wyniku czego codzienne interakcje z otoczeniem danej osoby jest nieefektywne.
Jakie zaburzenia przetwarzania sensorycznego rozróżniamy?
- Problemy z modulacją sensoryczną – jak dziecko reguluje swoje reakcje na wrażenia (nadreaktywnością, podreaktywnością, poszukiwaniem sensorycznym),
- Dyskryminacja sensoryczna (różnicowanie sensoryczne) – dziecko napotyka trudności w rozróżnianiu docierających do niego wrażeń,
- Problemy motoryczne o podłożu sensorycznym – trudności z opracowaniem działania, zaplanowaniem tego, jak zorganizować i poruszać swoim ciałem i z przeprowadzeniem tego planu.
Jakie mogą być objawy zaburzeń przetwarzania sensorycznego?
- Unika dotykania i bycia dotykanym, nie lubi się brudzić, nie lubi dotykać przedmiotów o wyrazistej fakturze.
- Wpada na inne osoby, przedmioty, jest nieświadome, że ma brudną buzię, nie potrafi stwierdzić, w którą część ciała zostało dotknięte, ubiera się niezdarnie, nie potrafi zapinać guzików, ma problem z oceną czy ból jest słaby czy silny.
- Nie lubi ruchu, w wielu sytuacjach czuje się mało bezpiecznie, boi się stracić równowagę, cierpi na chorobę lokomocyjną.
- Często upada, trudno mu rozpocząć działanie, ale jak rozpocznie to ciężko mu skończyć,
- Nadmiernie lubi szybki obrotowy ruch i nie jest mu przy tym niedobrze, uwielbia przyjmować pozycje do góry nogami, ciągle się wierci.
- Wydaje się być sztywne i nieskoordynowane, ma problem z ustawieniem swoich kończyn podczas ubierania, ma trudności z jazdą na rowerze, używa zbyt mało lub zbyt dużo siły, gdy np. koloruje, bawi się zabawkami, rzuca/kopie piłkę.
- Jest niechętny do ruchu i zabawy, ożywia je dopiero pchanie, podnoszenie i noszenie ciężkich przedmiotów.
- Uwielbia być przytulanie i ściskane z dużą siłą.
- Nie dostrzega podobieństw lub różnic między obrazkami, napisanymi słowami, przedmiotami lub twarzami. Ma trudności z zadaniami o charakterze wzrokowym – oceną położenia obiektów (daleko czy blisko?), jest mocno podekscytowane, gdy widzi zbyt dużo elementów – zabawek, ludzi, nadmiernie reaguje na mocne światło.
- Ma trudności z zauważaniem różnic między dźwiękami, zwłaszcza spółgłoskami kończącymi wyrazy, nie potrafi stworzyć, powtórzyć rymów, w hałasie nie potrafi wyłowić głosu nauczyciela lub zasłania uszy, narzeka na hałasy, które nie przeszkadzają innym lub lubi głośne dźwięki telewizora, radia, uwielbia hałaśliwe miejsca.
- Nie potrafi rozróżnić konkretnych zapachów, smaków. Nie toleruje niektórych konsystencji i temperatur pokarmów, może jest mocno przyprawione pokarmy bez żadnej reakcji, lubi lizać i smakować niejadalne przedmioty.
Jak wygląda diagnoza?
Diagnoza podzielona jest na trzy wizyty:
- Wywiad z rodzicem/opiekunem i obserwacja spontanicznej aktywności dziecka,
- Próby obserwacji klinicznej i testy Południowo-Kalifornijskie,
- Omówienie wyników testów z rodzicem/opiekunem.
Jak wygląda terapia?
Podczas terapii dostarczamy dziecku odpowiednią ilość i jakość bodźców, aby mózg nauczył się prawidłowego reagowania i wykształcił właściwe reakcje adaptacyjne. Do terapii metodą integracji sensorycznej wykorzystujemy specjalnie przystosowany sprzęt np. huśtawki, hamak, trampolinę, piłki sensoryczne czy kamizelki obciążeniowe.
